Św. Alfons Liguori urodził się w Marianelli koło Neapolu 27 września 1696 r. Był pierworodnym synem dość licznej rodziny należącej do szlachty neapolitańskiej. Otrzymał szerokie wykształcenie w zakresie nauk humanistycznych, języków klasycznych i nowożytnych, malarstwa i muzyki. Jest autorem takich dzieł jak Duetto o Męce Pańskiej oraz najpopularniejszej we Włoszech kolędy Tu Scendi dalle Stelle i wielu innych hymnów. Ukończył studia uniwersyteckie uzyskując doktorat z prawa cywilnego i kanonicznego oraz rozpoczął praktykę w zawodzie prawnika.

​

​W 1723 r. po długim procesie rozeznania porzucił karierę prawniczą i pomimo silnego sprzeciwu ojca rozpoczął studia seminaryjne. Święcenia kapłańskie przyjął 21 grudnia 1726 r. w wieku 30 lat. Pierwsze lata życia kapłańskiego przeżył wśród bezdomnej młodzieży z marginesu, w Neapolu. Założył „Kaplice Wieczorne”. Prowadzone przez samych młodych ludzi, które były ośrodkami modlitwy, wspólnoty, Słowa Bożego, działalności społecznej i edukacji. W chwili jego śmierci istniały 72 takie kaplice i należało do nich ponad 10 000 osób.

​

W 1729 Alfons opuścił dom rodzinny i zamieszkał w Chińskim Kolegium w Neapolu. To stamtąd rozpoczął swoje zaangażowanie misyjne na peryferiach Królestwa Neapolu, gdzie znalazł ludzi znacznie biedniejszych i bardziej opuszczonych niż dzieci ulicy w Neapolu.

​

​9 listopada 1732 r. Alfons założył Zgromadzenie Najświętszego Odkupiciela, popularnie zwane Redemptorystami, aby naśladować przykład Jezusa Chrystusa głoszącego Dobrą Nowinę ubogim i najbardziej opuszczonym. Od tego czasu całkowicie oddał się tej nowej misji.

​

​Alfons był miłośnikiem piękna: muzykiem, malarzem, poetą i pisarzem. Całą swoją twórczość artystyczną i literacką oddał na służbę misji i o to samo poprosił tych, którzy wstąpili do jego Zgromadzenia. Napisał 111 prac z zakresu duchowości i teologii. Liczba 21 500 wydań i przekładów na 72 języki jego prac świadczy o tym, że jest jednym z najpoczytniejszych autorów. Wśród jego najbardziej znanych dzieł znajdują się: Wielki środek modlitwy, Praktyka miłości Jezusa Chrystusa, Chwały Maryi i Nawiedzenia Najświętszego Sakramentu. Modlitwa, miłość, jego relacja z Chrystusem i bezpośrednie wyczucie duszpasterskich potrzeb wiernych, uczyniły Alfonsa jednym z wielkich mistrzów życia wewnętrznego.

​

Największy wkład Alfonsa w Kościół dotyczył refleksji z zakresu teologii moralnej. Dzieło to zrodziło się z duszpasterskiego doświadczenia Alfonsa, jego umiejętności odpowiadania na praktyczne pytania zadawane przez wiernych i kontaktu z ich codziennymi problemami. Sprzeciwiał się martwemu, sterylnemu legalizmowi w teologii i odrzucał surowy rygoryzm tamtych czasów… wytwór wpływowych elit. Według Alfonsa były to drogi zamykające na Ewangelię, a „rygoryzmu nie nauczał ani nie praktykował Kościół”. Potrafił połączyć refleksję teologiczną ze służbą wielkości i godności osoby, sumieniem moralnym i ewangelicznym miłosierdziem.

​

Św. Alfons przyjął święcenia biskupie w 1762 roku i został ordynariuszem diecezji św. Agaty Gotów. Miał 66 lat. Próbował odmówić przyjęcia tej funkcji, ponieważ czuł się zbyt stary i chory, aby właściwie dbać o diecezję. Jednak dopiero w 1775 r. pozwolono mu przejść na emeryturę i wtedy zamieszkał we wspólnocie redemptorystów w Pagani, gdzie zmarł 1 sierpnia 1787 r. Został kanonizowany w 1839 r., ogłoszony doktorem Kościoła w 1871 r. i patronem spowiedników i moralistów w 1950 roku.

​

Modlitwa chorego do św. Alfonsa

​

Święty Alfonsie, jesteś szczególnym patronem wszystkich, którzy od wielu lat cierpią na artretyzm i męczące bóle. Kiedy nasze palce skręcają się z bólu, skupmy się na rękach Chrystusa przebitych gwoździami. Kiedy nasze kolana pulsują niekończącymi się bólami, pozwól nam zobaczyć kolana Jezusa rozbijającego się o ulicę pod ciężkim krzyżem.

​

Kiedy nasze plecy sztywnieją z bólu, pamiętajmy o plecach Chrystusa pod szorstkim drewnem krzyża. Kiedy nasze biodra, łokcie i inne stawy bolą tak bardzo, że łzy napływają nam do oczu, pomóż nam przypomnieć sobie łzy, pot i krew, które płynęły z ciała ukrzyżowanego Jezusa, który za każdego z nas cierpiał o wiele bardziej.

​

​Święty Alfonsie, w ostatnich latach cierpiałeś z powodu skrzywienia kręgosłupa i byłeś przykuty do wózka inwalidzkiego. Naucz nas łączyć wszystkie nasze cierpienia z cierpieniami Jezusa. Niech nasz ból zostanie złagodzony przez Twoje wstawiennictwo, a przede wszystkim spraw, abyśmy byli jednym z Jezusem w Jego śmierci i zmartwychwstaniu dla odkupienia świata. Amen.